تولد یلدا

تو همان زمزمه ی بارانی 

منم آن خاک وسیع 

که دلش میخواهد 

آسمانی ابری 

پس بیا آرامم 

تو ببار بر تن و روح و جانم 

تو بشور هرچه غم دل دارم 

تو مرا سیر کن از قطره ی عشق 

ای بارانم ، تو بشو جان منو یار من  

من از آغاز یکی بودنمان میخوانم 

شمع ها را که فوت کردی 

بیست و یک سال

 از شب های دلتنگی ات می گذرد

شب هایی که با نگاه های خیره 

به قاب زندگی زاده شدند

 و چشم ها و کلمات که بودنت را تثبیت کردند

 و تو بزرگ شدی

 کنار خانواده ای به وسعت سرزمین مادری ات